Ze werd geboren op 1 juni 1926 op de liefdadigheidsafdeling van het General Hospital in Los Angeles. Haar moeder, Gladys Baker (geboren Monroe) zou haar Norma Jeane Mortenson noemen, maar later zou ze ook de naam Baker gebruiken. De identiteit van haar vader was onzeker. Gladys kwam op het geboortebewijs van Norma Jeane dat de vader Edward Mortenson was, een variatie op de naam van haar ex-echtgenoot Edward Mortensen, gespeld met een 'e'.

Naarmate de tijd verstreek, werd gedacht dat het een man was die met Gladys, Charles Stanley Gifford, werkte. Beide mannen waren allang verdwenen voordat Norma Jeane verscheen. Ze was een mooie baby, maar in tegenstelling tot de meeste kinderen werd ze in pleeggezinnen geplaatst toen ze dertien dagen oud was. Ze had een zware jeugd, had weinig contact met haar moeder tot een paar jaar later, toen Gladys genoeg geld had gespaard om een klein huis te kopen zodat ze allebei konden leven. Dit zou niet lang duren, omdat Gladys haar groeiende schulden niet aankon en haar zwakke gemoedstoestand haar gecertificeerde paranoïde schizofreen kreeg en ze werd geïnstitutionaliseerd.

Norma Jeane, inmiddels een mooi kind, kwam weer in verschillende pleeggezinnen terecht. Een van de vele dingen waarmee ze te maken zou krijgen, is seksueel misbruik en uitbuiting door de mensen die zogenaamd voor haar zouden zorgen. Op haar negende werd ze in het Los Angeles Orphans Home geplaatst door haar voogd Grace Mckee, die onlangs met "Doc" Goddard was getrouwd. Norma Jeane had een sterke geest en maakte het beste van wat ze had. Een van de andere kinderen herinnerde zich haar als een erg vrijgevig persoon die nooit nee tegen je zou zeggen als je haar om iets vroeg.

Ze verloor zichzelf in films en keek films van Jean Harlow, Greta Garbo, Joan Crawford en haar favoriet, Clark Gable. Buiten haar raam kon ze RKO Studios zien en huilde ze omdat ze wist dat haar moeder daar had gewerkt. Ze dagdroomde vaak over hoe het zou zijn om daar te werken en mensen te hebben die je kennen en van je houden. In 1937 werd Norma Jeane gered door Gladys 'beste vriend Grace McKee Goddard toen ze Norma Jeane uit het weeshuis nam om bij haar te wonen en Doc Goddard.

Ze groeide uit tot een populaire tiener, de jongens gaven haar de aandacht waar ze al haar hele leven naar verlangde. En de meisjes namen ook nota van. Ze blonk uit in het Engels en deed het goed op sport. De komende 5 jaar zou Norma Jeane het zelfvetrouwen krijgen die haar tot nu toe was ontnomen.

Ze woonde samen met Grace's tante: Ana Lower en kreeg een hechte band. Marilyn zou later verwijzen naar tante Ana als de eerste persoon waar ze echt van hield. Tegen Kerstmis 1941 besloten Grace en Doc Goddard om het volgende jaar zonder haar naar West Virginia te verhuizen. Het was een moeilijke tijd omdat zonder Grace, Norma Jeane terug zou moeten gaan naar het weeshuis. Grace kwam echter op het idee om Norma Jeane te laten trouwen met de knappe buurjongen, James Dougherty.

In december 1941 vroeg Grace aan Jim om Norma Jeane mee uit te vragen voor een kerstdans. Tegen maart 1942 kregen ze een relatie en tegen mei waren ze verloofd. In juni werd Norma Jeane Baker mevrouw Dougherty, minder dan drie weken nadat ze 16 was geworden.

Terwijl Jim naar het buitenland ging om te vechten tegen de Duitsers, bracht Norma Jeane haar steentje bij door in een vliegtuigonderdelenfabriek onderdelen te spuiten. Daar ontdekte een Amerikaanse legerfotograaf David Conover, die foto's maakte van de werkende vrouwen thuis voor het leger, Norma Jeane. Dit zouden de eerste professionele foto's zijn die ooit van Norma Jeane zijn gemaakt, wat er bijna onmiddellijk toe leidde dat ze werd aangemeld bij The Blue Book Model Agency.

Met een nieuwe carrière en een overzeese echtgenoot, werd Norma Jeane rusteloos en deed een verzoek om te gaan scheiden van Dougherty. Tegen 1946 had Norma Jeane de cover van verschillende nationale en internationale tijdschriften gemaakt en was het ze één van de populairste modellen. Inmiddels had ze verlangens om te handelen. Ze ving de aandacht van het talententeam van 20th Century Fox, Ben Lyon, ondertekende een contract van 6 maanden. veranderde haar naam in Marilyn na actrice Marilyn Miller en zij koos Monroe, de meisjesnaam van haar moeder. Zij wilde eigenlijk Jeane Monroe genoemd worden, omdat haar idool Jean Harolow is. Maar het werd Norma Jeane aangeraden om Marilyn te gaan heten.

Marilyn Monroe - 16 jaar

Het fenomeen, Marilyn Monroe

Als Marilyn Monroe kreeg Norma Jeane een nieuw leven en een andere identiteit, maar toen iemand haar aansprak om naar haar handtekening te vragen, kon ze de naam Marilyn niet spellen, maar over een paar jaar zou de hele wereld de naam kunnen spellen ... Maar niet zo gemakkelijk voor Marilyn Monroe zelf. Na een jaar bij Fox en twee keer gebrek aan glansfilms en zeer weinig belangstelling voor haar te hebben, hebben ze haar laten vallen. Opgepikt door Columbia maakte ze de low-budget 'Ladies of the Chorus', een musical film waarin Marilyn haar zang- en dansvaardigheden kon showen. Ze was goed, maar de film bombardeerde en Marilyn werd opnieuw werkloos. Hongerig en met weinig geld, bevond ze zich in huurachterstanden. Ze was eerder gevraagd om naakt te poseren door fotograaf Tom Kelley en had nee gezegd, maar haar trots stond op het punt te worden uitgezet. Ze besloot het te doen, zolang zijn vrouw maar aanwezig kon zijn. Uitgespreid op rood fluweel zou de naakte Marilyn poseren voor wat misschien wel de belangrijkste foto's zouden worden die ze ooit heeft gedaan, want uiteindelijk zouden die foto's (haar onbekend op dat moment) haar het onbetwiste sekssymbool maken van de 20ste eeuw.
De geschiedenis werd die dag gemaakt.

Ze kreeg $50. Tegen het einde van 1949 was Marilyn nu betrokken bij agent Johnny Hyde, die verliefd werd op haar.

Hij introduceerde haar bij de legendarische filmregisseur John Huston, die haar castte in 'The Asphalt Jungle.' Toen won ze de rol van Miss Caswell in de multi-Oscar-winnende 'All About Eve'. Het was 1950 en de naam Marilyn Monroe werd overal in Hollywood gehoord. Ze kreeg goede recensies voor haar korte verschijningen in deze twee films. Haar ster groeide en ze tekende een nieuw zevenjarig contract bij 20th Century Fox. In de komende 18 maanden, nog steeds onzeker van haar talent, wierp Fox haar in elke film die een mooie blondine vereiste. Haar beste werk werd buiten de studio gemaakt voor RKO, het melodrama 'Clash By Night', en gaf Marilyn haar grootste rol tot nu toe. Maar het was niet het acteerwerk van Marilyn dat de menigten naar de theaters trok. Het was het nieuws dat ze naakt poseerde voor een kalender, die nu in heel Amerika te zien was. Toen het nieuws kwam dat Hollywood's nieuwe ster inderdaad het niet-geïdentificeerde model was op de Miss Golden Dreams-kalender, smeekten de studio-hoofden Marilyn om te ontkennen dat zij het was omdat haar carrière voorbij zou zijn en het publiek dit niet zou accepteren. Marilyn besloot om de waarheid te vertellen, dat ze uitgehongerd was en het geld nodig had. Door haar kwetsbare persoonlijkheid, won ze de sympathie van het publiek. Ze verscheen op de cover van het tijdschrift Life, die het controversiële beeld voor heel Amerika en wereld wijd publiceerde. en vanaf dat moment nam het publiek haar mee in hun hart als hun eigen.

Elke film waarin Marilyn verscheen, was nu een grote kaskrakersfilm en Fox besloot haar in 'Niagara' te stoppen - haar eerste hoofdrol. Dit werd gevolgd door 'Gentlemen Prefer Blondes' en 'How To Marry A Millionaire', de grootste kaskrakers hit van Marilyn's carrière en de tweede film die in Cinema Scope werd uitgebracht. Tegen het einde van 1953 zou Marilyn de grootste trekpleister zijn aan de kassa. Ze was nu romantisch betrokken bij honkballegende Joe DiMaggio en in januari 1954 zouden ze gaan trouwen in San Francisco. Ze brachten hun huwelijksreis door in Japan, waar ze werden begroet door hysterische fans, die allemaal dicht bij Marilyn probeerden te komen. Marilyn werd gevraagd of ze de G.I's in Korea wilde entertainen. Hoe kon ze dat weigeren, want ze hadden haar het jaar ervoor hun favoriete pin-up gemaakt. Marilyn bracht 10 wervel windende dagen door met het entertainen van de troepen en het bezoeken van de ziekenhuizen. Ze zou het later omschrijven als de beste tijd van haar leven. Tegen het einde van hun huwelijksreis begon Joe's minachting voor Marilyn's succes en sexy imago te krijgen en druk te zetten op hun relatie. Marilyn haastte zich terug naar Hollywood om een film te maken waar ze niet echt om gaf: 'There’s No Business Like Show Business.' Haar volgende film zou haar tot een legende maken, maar het zou haar huwelijk beëindigen. 'The Seven Year Itch' zou dat jaar de meest besproken film zijn. De scènes gefilmd op locatie in New York bereikten maximale drukte toen de rok van Marilyn's jurk boven haar hoofd werd opgeblazen. In de menigte stond Joe DiMaggio, zijn gezicht stond op onweer, terwijl Marilyn de scène steeds opnieuw deed en de menigte haar toejuichte. Hij kon zijn woede niet bedwingen toen hij zijn aftocht maakte en de wereld wachtte op de volgende scène in Marilyns onrustige leven. Een huilende Marilyn zou de pers aankijken en aankondigen dat ze Joe na slechts negen maanden huwelijk zou verlaten. Ze zouden opnieuw verenigd worden voor de première van de films, terwijl Marilyn Joe vroeg om haar date te zijn. Inmiddels was Marilyn Fox zat en had ze genoeg van die domme blonde rollen die ze haar aanboden. Nadat ze een andere dergelijke rol hadden geweigerd voor haar, schortten ze haar op en verhuisde ze naar New York.

Golden Dreams, 1949

Ze maakte nieuwe vrienden waaronder fotograaf Milton Greene en acteursstudio-goeroe Lee Strasberg. Ze gaven haar een nieuwe perceptie van zichzelf en geloofden in haar talent, maar gaven haar vooral het respect dat Hollywood nooit had.

Terwijl Marilyn naar New York ging, studeerde ze met Strasberg in zijn studio, en vreesde Fox dat ze hun meest waardevolle bezit verloren hadden, zonder nieuwe Monroe-films in de pijplijn en geen teken van terugkeer van Marilyn. Fox onderhandelde al snel over een nieuwe deal met Marilyn toen ze haar eigen productiebedrijf, Marilyn Monroe Productions, oprichtte. In een tv-interview besprak Marilyn haar ontgoocheling over haar werk tot nu toe en hoe ze hoopte het te veranderen, en hoeveel ze van haar 'nieuwe' leven in New York hield.

Na haar jaar in de Actor's Studio van Strasberg, keerde Marilyn terug naar Fox om 'Bus Stop' te filmen. Marilyn kreeg de beste recensies van haar hele carrière, met regisseur Joshua Logan die zei: "Monroe is net zo geniaal als elke actrice die ik ooit heb gekend." Marilyn schokte de wereld toen ontdekt werd dat ze betrokken was bij de toneelschrijver Arthur Miller . Ze gingen al een jaar lang samen op date toen Miller trouwde.

Toen zijn scheiding halverwege juni 1956 werd verleend, kondigde hij zijn aanstaande huwelijk met Marilyn aan, en het verhaal brak in de pers dat ze zouden trouwen voordat ze naar Engeland reisde om 'The Sleeping Prince' te filmen.

Omdat het paar in rep en roer was met verslaggevers, werd een vrouwelijke reporter uit Paris Match per ongeluk vermoord in achervolging van hen, dus besloten ze om het spektakel te laten rusten en waren getrouwd in twee ceremonies, een burgerlijke en een Joodse op 29 juni en 1 juli.

Marilyn en Arthur gingen toen naar Engeland om 'The Prince And The Showgirl', zoals het nu heet, te filmen met Sir Laurence Olivier. Marilyn zou de film produceren en Olivier zou regisseren. Het paar vochten op de set en critici zou zeggen dat Marilyn elke scène van de grote Olivier gestolen had. Tijdens het filmen loste Marilyn haar relatie met partner Milton Greene op toen Miller de controle over haar zakelijke aangelegenheden kreeg. De film zou slecht doen aan de kassa.

Bezorgd om een echt gezin te stichten, nam Marilyn in 1957/58 vrij van acteren en concentreerde ze zich op het proberen om een baby te krijgen, wat haar grootste verlangen was. Nadat ze aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap leed, werd Marilyn aangespoord om weer aan het werk te gaan - de Miller's hadden het geld nodig.

Ze accepteerde de rol van Sugar Kane in 'Some Like It Hot.' Terwijl ze filmde, kreeg Marilyn opnieuw een miskraam. De film zou een van de grootste hits van 1959 worden en de tweede grootste kaskrakers hit van haar hele carrière. De volgende onderneming van Marilyn zou niet zo goed zijn. Terug bij Fox voor de eerste keer sinds 'Bus Stop', begon ze 'Let's Make Love' te filmen met Yves Montand. Marilyn's huwelijk met Miller begon uit elkaar te vallen en ze begon een affaire met haar Franse co-ster. Het was een ramp voor Marilyn toen Yves klaar was met filmen. Ondanks de belangstelling van de media voor de uitvoering van de twee sterren, was de film een flop. Toen het filmen van 'Let's Make Love' klaar was, ging Marilyn, zonder weinig tijd vrij te maken, mogelijk haar meest ambitieuze project tot nu toe maken. Geschreven door Arthur als een geschenk aan Marilyn, 'The Misfits' speelde een rol met haar jeugd idool Clark Gable, Montgomery Clift en Eli Wallach. Het was een rol die dichtbij Marilyn zelf kwam, en zelf ook op het scherm ging spelen. Clark Gable stierf tien dagen na het filmen van zijn laatste scène aan een hartaanval. De film was geen hit bij de kassa, maar veel filmwetenschappers beschouwen het als een van de beste Amerikaanse films ooit gemaakt. De spanning van het maken van de foto bleek ook de dood van het Miller's huwelijk te zijn. Ze scheidden begin 1961.

Marilyn had een moeilijk jaar en bracht in het ziekenhuis tijd door voor "rust" en vervolgens een galblaas operatie kreeg in juni. Ze maakte de rest van het jaar weinig openbare optredens, maar hernieuwde haar vriendschap met Joe DiMaggio.

Begin 1962 kocht Marilyn een bescheiden huis in Brentwood. Ze ging naar Mexico en kocht wat meubels. Ze startte in het voorjaar een nieuwe film voor Fox, 'Something's Got To Give'. Marilyn was regelmatig afwezig op de set vanwege een neus bijholteontsteking. De financiële staat van Fox was bijna failliet omdat de verfilming van 'Cleopatra' in Rome ver over het budget ging en geen tekenen van einde had. Toen alle andere films waren geannuleerd, hield Fox de hoop vast om met Marilyn, nog een nieuwe hit te konden krijgen en de vruchten konden plukken die ze zo hard nodig hadden.

Marilyn leek fit, was 7 kilo afgevallen voor de film en deed een naakt scène in het zwembad, de eerste door een grote ster in een Amerikaanse film. Nu de film weken achterloopt op het schema, vloog ze naar New York om op 19 mei 1962 op te treden voor het verjaardag van president Kennedy. De mensen bij Fox hebben het niet goed opgevat. Bij haar terugkeer in LA werd ze opnieuw ziek. Gefrustreerd, Fox ontsloeg Marilyn kort na haar 36e verjaardag, haar laatste dag op de set. Het was een klap voor Marilyn maar ze hield zichzelf betrokken bij andere projecten. Zoals eerder was ze in staat om een nieuwe deal met Fox te onderhandelen en op 1 augustus tekende ze een deal van $ 1 miljoen met twee foto's. De opnames zouden tegen het einde van oktober worden hervat. Op 5 augustus 1962 stierf Marilyn in haar huis aan een overdosis drugs. Haar dood blijft een vraag tot op de dag van vandaag. Ze werd begraven in een kleine privé ceremonie in Westwood Memorial Park.